Filistin toprakları, tarih boyunca zulüm ve direnişin kesişim noktası olmuştur. Üzerine çöken karanlığı defetmeye çalışan insanlık onuru, bu topraklarda her gün yeniden doğar. Direniş, yalnızca bir toprak kavgası değildir; çok daha derin bir anlam taşır. Bu toprakların her karışı, insanlık tarihinin en kanlı, en haksız zulümlerinden birine tanıklık ederken, aynı zamanda en asil direniş örneklerini de barındırır.
Zulüm, çoğu zaman mekanik ve duygusuz bir güçle kendini gösterir. Tıpkı İsrail’in Filistin halkına dayattığı askeri işgal, ambargolar, bombalamalar ve yıkımlar gibi. Ancak zulmün karşısında her zaman bir karşı koyuş vardır. Bir annenin gözyaşlarıyla sulanan topraklar, bir çocuğun öfkesiyle yeniden şekillenir. Direniş, işte bu noktada başlar; zulmün, acının ve kaybın olduğu her yerde direnişin tohumları atılır. Bu toprakların sessizce kabullenmeyeceği en önemli şey, onursuzca teslim olmaktır.
Ayşenur Ezgi Eygi gibi aktivistler, işte bu direnişin modern yüzlerindendir. Onların yaşamları, zulmün ortasında insan onurunu haykıran birer meşale gibidir. Eygi, Gazze’deki zulmü yerinde gözlemlemek, duyurmak ve dünyaya Filistin halkının çığlıklarını ulaştırmak için gittiği bu kutsal topraklarda, siyonist bir kurşunla başından vurularak şehit edildi. Onun şehadeti, yalnızca bir bireyin hayatının son bulması değildir; zulmün karanlığında yanan bir meşaledir. O meşale, binlerce insanın yüreğinde yeniden alevlenir, yeniden doğar. Şehadet, direnişin en yüksek mertebesidir; çünkü kişi, hayatından vazgeçerek adaletin, özgürlüğün ve insanlık onurunun sonsuz mücadelesine katılır.
Direniş, sadece fiziksel bir karşı koyma değildir. Aynı zamanda bir fikir, bir inanç ve bir ruh halidir. Filistinli gençlerin elindeki taş, İsrail tanklarının karşısında sembolik bir direniş aracıdır. O taş, sadece bir savunma aracı değil; zulme başkaldırının, teslim olmamanın sembolüdür. İsrail’in teknoloji ve silah gücüne karşı bu taş, insan ruhunun ve inancının galip geleceğine duyulan umudun bir ifadesidir. Direniş, bir adalet çığlığıdır ve bu çığlık, ne kadar susturulmak istenirse istensin, bir başka ağızdan yeniden yükselir.
İsrail, Filistin’den çıkan tüm sesleri susturmaya çalışsa da, bu sesler asla tam anlamıyla kaybolmaz. Her susturulan ses, yeni bir yankı yaratır. Her öldürülen insan, daha büyük bir direnişi tetikler. Zira zulüm, direnişi doğurur. Filistin’in acılı tarihi, aynı zamanda insanlık onurunun da bir mücadelesidir. Bu mücadele, Filistinli çocukların gözlerindeki umut ışığında, anaların dualarında ve şehitlerin bıraktığı mirasta yaşamaya devam eder. Direnişin her bir parçası, insanlık onurunun bir tezahürüdür.
Ancak direnişin ve şehadetin bir başka boyutu daha vardır: İnsanın sonsuz özgürlük arayışı. Filistinliler için özgürlük, sadece toprakları üzerinde bağımsızca yaşamak değildir. Bu, aynı zamanda bir varoluş mücadelesidir. İsrail’in saldırıları, sadece fiziksel bir varlığı hedef almaz; Filistin’in kültürünü, tarihini ve kimliğini de silmeye çalışır. Ancak Filistin halkı, bu saldırılara karşı varlıklarını korumak için her gün yeniden doğar. Şehadet, bu mücadelenin en uç noktasıdır; kişinin bedeninden vazgeçip, insanlık tarihine bıraktığı onurlu bir mirastır.
Filistin’in tarihi, bir direniş tarihidir. Bu direniş, sadece askeri bir mücadele değil, aynı zamanda insanın adalet arayışının sembolüdür. Her şehit, bu mücadelede bir yol göstericidir. Şehadet, zulmün en karanlık anında bile insanlık onurunu ayakta tutan bir ışık olarak parlamaya devam eder. Direniş, asla bitmez; çünkü insanlık onuru, zulme karşı her zaman galip gelecektir. Filistin halkının mücadelesi, işte bu gerçeğin en somut ifadesidir.
