nurigür

Buried secretsPhotograph: Inrap

Zamanın Hücrelerine Kazınmış Hikâyeler

Ayrıntılar
Yazan: Nuri GÜR
Kategori: Blog
Görüntüleme: 57

İnsanlık tarihi, kâğıtlara ve taşlara yazılmış bir anlatı değildir yalnızca; o, kemiklerin, genlerin ve hücrelerin en derin katmanlarına işlenmiş bir mirastır. DNA, insanın göç yollarını, savaşlarını, sevgilerini, ihanetlerini ve hayatta kalma mücadelesini sessiz bir anlatıcı gibi saklar. Geçmişin sessiz tanığı olarak varlığını sürdüren bu biyolojik kod, yalnızca bireyin değil, tüm insanlığın ortak belleğinin bir yansımasıdır. Modern bilim, bu kodları çözerek insanın geçmişine, unutulmuş hikâyelerine ve medeniyetlerin kökenlerine ulaşmaya çalışıyor. Ancak, her keşif yeni bir gizem doğuruyor; her bulunan iskelet, yalnızca bir ölü değil, aynı zamanda yaşanmış bir hayatın kanıtı oluyor.

Zamanın içinde gömülü kalmış kemiklerden çıkarılan DNA, insanın sadece biyolojik evrimini değil, aynı zamanda kültürel ve toplumsal evrimini de gözler önüne seriyor. İnsanın tarih boyunca yaşadığı göçler, savaşlar ve ittifaklar, genetik veriler aracılığıyla yeniden canlanıyor. Uzak atalarımızın birbirleriyle nasıl etkileşim kurdukları, kimlerle çiftleştikleri, hangi coğrafyalarda yaşadıkları ve nasıl yok oldukları artık laboratuvarlarda ortaya çıkıyor. Bu yeni bilgiler, geleneksel tarih anlatılarımızı sarsıyor, toplumsal yapılarımıza dair köklü kabullerimizi sorgulamamıza neden oluyor. İnsan topluluklarının ataerkil mi yoksa anaerkil mi olduğu, göçlerin ve fetihlerin toplumsal düzeni nasıl şekillendirdiği gibi sorulara biyolojinin diliyle yanıt veriliyor.

Ancak insanın genetik haritasını çözmek, sadece bilimsel bir mesele değil, aynı zamanda varoluşsal bir yolculuktur. DNA dizilimlerimizde saklı olan öyküler, kim olduğumuza, nereden geldiğimize ve hangi yolları takip ettiğimize dair derin sorulara kapı aralar. Bu sorular, yalnızca geçmişe dair değildir; aynı zamanda geleceğimizi nasıl şekillendireceğimizle de ilgilidir. Çünkü DNA yalnızca bir hafıza deposu değil, aynı zamanda insanlık macerasının yönünü belirleyen bir pusuladır.

Devamını oku: Zamanın Hücrelerine Kazınmış Hikâyeler

Kayıp Zamanın Ağırlığı Ve Dünyanın Yüzündeki Çizgiler

Ayrıntılar
Yazan: Nuri GÜR
Kategori: Blog
Görüntüleme: 80

 

Zamanın rüzgarı, yüzümüzde derin çizgiler bırakırken, bizler hâlâ geçmişin enkazında bir gelecek inşa etmeye çalışıyoruz. Her çağın kendine ait bir ruhu vardır; kimisi fetihlerle, kimisi yıkımlarla, kimisi de sessiz bir umutsuzlukla hatırlanır. Biz, içinde bulunduğumuz çağda hangi ruhun hâkim olduğunu gerçekten biliyor muyuz? Birbirine karışan sesler, sürekli değişen sınırlar, güç savaşları ve unutulmuş insani değerler... Dünya, bir satranç tahtası gibi, büyük oyuncuların ellerinde hareket eden piyonlardan ibaret mi, yoksa içinde yaşadığımız toplumlar kendi kaderini belirleyebilecek iradeye sahip mi?

 

Bu soruların cevabını bulmaya çalışırken, bazen kayboluyoruz. Çünkü modern çağ, hakikati parçalara ayırarak bize sunuyor. Bir haber başlığı, bir diplomatik görüşme, bir ekonomik kriz ya da bir savaşın gölgesinde sıkışmış insanlar… Bunların her biri, gerçeğin yalnızca bir parçası. Peki, bütünü görebilmek mümkün mü? Yoksa çağımızın laneti, her şeyin iç içe geçtiği ama hiçbir şeyin tam olarak anlaşılamadığı bir karmaşa mı?

 

Güçlü liderler sahneye çıkıyor, büyük laflar ediliyor, koca koca devletler bir araya geliyor. Peki, bu buluşmaların, zirvelerin, müzakerelerin, savaşların ve barışların ortak noktası nedir? İnsanlık adına gerçekten ileriye doğru atılmış bir adım mı, yoksa yalnızca yeni bir statükonun inşası mı? Dünyanın en güçlü ülkeleri, en büyük silahlara sahip olanlar mı, yoksa en derin köklere sahip olanlar mı? Tarih, hep güçlülerin yazdığı bir destan mı, yoksa sessizlerin içinde saklı bir fısıltı mı?

Devamını oku: Kayıp Zamanın Ağırlığı Ve Dünyanın Yüzündeki Çizgiler

Aşkın İki Ucu

Ayrıntılar
Yazan: Nuri GÜR
Kategori: Blog
Görüntüleme: 78

Şehir ışıkları, kalpleriyle yarışan kırmızı vitrin süsleri, çiçekçilerin raflarında birbiriyle yarışan güller, laleler, karanfiller... Aşkın bir günü olabilir mi? O güne sığdırılabilir mi? İnsan yüzyıllardır bu sorunun etrafında dolanıyor. Aşkın, gökyüzüne yükselen bir balon mu yoksa eninde sonunda patlamaya mahkûm bir sabun köpüğü mü olduğu tartışılıyor. Aziz Valentine’in hikâyesi, dinî bir özveri mi, yoksa pazarlamanın ustaca bir manipülasyonu mu?

 

İnsanlar romantizmi ya coşkuyla kutluyor ya da tüketim kültürüne esir edilmesinden şikâyet ediyor. Oysa aşk, insan doğasının en derin, en çelişkili duygularından biri. Hem yaratıcı hem yıkıcı, hem umut dolu hem trajik... Tıpkı filmlerde olduğu gibi; bazen mutlu sonla, bazen iç burkan bir hüzünle bitiyor.

 

Ama gerçekte aşkı en saf hâliyle yaşayan kim? Bir restoranda sevgilisine diz çöküp tektaş uzatan adam mı, yoksa yıllarca unutamadığı bir yüzü sokakta bir anlığına gördüğünde göğsü sıkışan kişi mi? Bir kalp, aşkı en çok hangi anında hisseder?

Devamını oku: Aşkın İki Ucu

Medeniyetin Kökleri ve Geleceğin İnşası: Bir Uyanış Çağrısı

Ayrıntılar
Yazan: Nuri GÜR
Kategori: Blog
Görüntüleme: 189

 

Bir medeniyet, yalnızca binalardan, sanayi tesislerinden, teknolojik icatlardan ibaret değildir. Bunlar, onu ayakta tutan omurgalardır ama ruhunu besleyen şey düşünce, sanat, felsefe ve değerlerdir. Bugün, teknoloji ve savunma sanayisinde büyük ilerlemeler kaydeden Türkiye, kendi bağımsızlığını ve gücünü tahkim ederken bir soruyla yüzleşmek zorundadır: Bütün bu maddi kazanımların arkasında nasıl bir fikri ve manevi temel var? Eğer bir millet, sadece savaş meydanlarında, üretim bantlarında veya yazılım laboratuvarlarında değil, aynı zamanda düşünce dünyasında da zafer kazanamazsa, medeniyet tasavvuru tamamlanmamış demektir.

 

Tarih, bizlere bir şey öğretiyor: Medeniyetler, yalnızca fiziksel güçleriyle değil, inşa ettikleri düşünce sistemleriyle ayakta kalır. Selçuklu’nun altın çağında, Melikşah, Nizamülmülk ve Gazali’nin birlikte kurduğu sistem, sadece devletin askeri gücünü değil, entelektüel derinliğini de inşa etmişti. Melikşah, Selçuklu’yu genişleten kurucu, Nizamülmülk, devleti sağlam bir sistem üzerine oturtan konumlandırıcı, Gazali ise onun manevi ve düşünsel yapısını kuran koruyucu olmuştu. Bugün Türkiye’nin de önünde benzer bir meydan okuma var: Savunma sanayisini ve teknolojiyi inşa eden liderler kadar, bunların arkasındaki fikri dünyayı inşa eden entelektüel önderlere de ihtiyaç var.

Devamını oku: Medeniyetin Kökleri ve Geleceğin İnşası: Bir Uyanış Çağrısı

Sayfa 5 / 13

Ana Menü

Giriş Formu

  • Tevhidin Gölgesinde Merkeze Dönüş

    Günlerin ardı sıra yığıldığı bir çağda yaşıyorum; takvim yaprakları değil de sanki yıldızlar düşüyor gökyüzünden, her biri bir hakikati söndürerek. Zaman dediğimiz şey, artık içinde yön barındırmayan dev bir döngüye dönüştü; merkezini kaybetmiş bir çark gibi dönüyor, fakat nereye döndüğünü bilen yok. Eskiden zamanın kutsallığı vardı; bir doğuşun, bir ölüşün, bir dirilişin ritmiyle yoğrulurdu insan. Şimdi ise saatler yalnızca üretim periyotlarını, tüketim kampanyalarını ve sinir krizi aralıklarını ölçen metalik bir tanrı gibi. Bense bu anlamsız ritmin ortasında hâlâ bir merkezin varlığını hissediyor, kaybolmuşun izini süren bir seyyah gibi geçmişin kozmik ahengini kulaklarımda duymaya çalışıyorum.

    Bir zamanlar gökyüzü yalnızca astronomik bir veri kümesi değildi; yıldızlar, göç eden ruhlar gibi semayı geçerken hikmetin harflerini yazardı. Kozmosun matematiği, zihnin değil, kalbin sezgisiyle okunurdu. Fakat sonra biri çıkıp dedi ki: “Dünya dönüyor.” O sözle birlikte yalnızca yeryüzü değil, düşünce de döndü. Artık gök değil, göz egemendi; sezgi değil, hesap belirleyiciydi. Evrenin merkezinde duran kutsal dünya fikri, o cümleyle birlikte yerle bir oldu. O an, insanlık kendi eksenini de kaybetti. Kopernik yalnızca astronomiyle değil, hakikatle ilgili bir kırılma başlatmıştı. Bu kırılma, zamanla merkezî olan her şeyi değersizleştiren bir seküler depreme dönüştü. Artık ne Tanrı göklerin tepesindeydi, ne insan kendini kainatın anlam halkası içinde hissediyordu.

    Devamını oku: Tevhidin Gölgesinde Merkeze Dönüş

  • Kadının İnsanlığın Temel Taşı Oluşu

    İnsanlık tarihi boyunca kadın, yalnızca biyolojik bir varlık olarak değil, aynı zamanda toplumsal ve kültürel düzenin temel taşı olarak varlık göstermiştir. Doğanın bir parçası gibi görülen kadın, aynı zamanda bilincin, üretimin ve medeniyetin ayrılmaz bir parçası olmuştur. Ancak, tarih boyunca kadının bu konumu her zaman hakkıyla teslim edilmemiş, çoğu zaman bastırılmış, sınırlandırılmış veya göz ardı edilmiştir. Hak ettiği saygıyı ve değeri bulamadığı dönemler, toplumların da gerilediği, insanlığın eksik kaldığı dönemler olmuştur.

    Kadının toplumdaki rolü tarihsel olarak farklı kültürlerde değişkenlik göstermiş, bazı medeniyetlerde kadın bir güç ve otorite figürü olarak görülürken, bazılarında yalnızca itaat eden bir varlık olarak değerlendirilmiştir. Fakat insanın değeri, cinsiyetle ölçülemez. Kadın ve erkek, insanlık çatısının iki eşit sütunu olarak varlık gösterir. Bu eşitlik, yalnızca biyolojik değil, aynı zamanda sosyal, kültürel ve hukuki bir eşitliktir. Bir toplumun gerçek anlamda kalkınması, kadın ve erkeğin bir arada, hak ve sorumluluk bakımından eşit koşullarda yaşaması ile mümkündür.

    Devamını oku: Kadının İnsanlığın Temel Taşı Oluşu

  • Kırılgan Demokrasi

    Dünyanın siyasi sahnesinde yankılanan en büyük trajediler, genellikle öncesinde sessiz bir fısıltıyla başlar. Almanya’da aşırı sağın yükselişi, sadece bir ülkenin değil, bir kıtanın, hatta belki de bir medeniyetin derinlerde yatan fay hatlarını harekete geçiren bir sarsıntıdır. Geçmişin gölgeleri, 1930’ların karanlık dehlizlerinden süzülerek bugünün Avrupa’sına ulaşmış, rüzgarın yönünü değiştirerek küresel demokratik düzenin kırılganlığını bir kez daha gözler önüne sermiştir. Ancak, bu dalganın Türkiye’ye ulaşmayacağını düşünmek, gemisini fırtınada rotasız bırakmış bir kaptanın saflığına benzer. Türkiye’nin tarihinde, kimlik ve ideoloji üzerinden şekillenen gerilimler, Avrupa’daki dönüşümlerin bir yansıması olmaktan çok, onunla iç içe geçmiş bir hikâyenin parçasıdır. Demokrasi, burada da bir avuç toprağa ekilen narin bir tohum gibi, bazen büyümeye yüz tutmuş, bazen sert rüzgârlarla savrulmuş, ama hiçbir zaman köklerini tamamen kaybetmemiştir.

    Ancak, demokrasinin yalnızca seçim sandığında belirlenen bir ritüelden ibaret olmadığı gerçeği, çoğu zaman göz ardı edilmiştir. Oysa özgürlük, sadece oy pusulasına işaretlenen bir tercih değil, bireyin günlük yaşamında hissettiği, soluduğu, varlığına içkin bir hakikat olmalıdır. Almanya’daki aşırı sağın yükselişinin temelinde, ekonomik belirsizliklerin, kimlik krizlerinin ve küreselleşmenin doğurduğu güvensizliğin yattığını söyleyen siyaset bilimciler, aslında tüm bu parametrelerin Türkiye’de de benzer şekilde var olduğunu göz ardı edemezler. Büyük şehirlerin caddelerinde yankılanan huzursuzluk, kırsal kesimlerde fısıldanan gelecek kaygısı ve medya üzerinden inşa edilen korku politikaları, demokrasinin ruhunu adeta bir paslı çivi gibi sabitlemekte, hareket alanını daraltmaktadır. Bugün Avrupa’da yükselen milliyetçi dalga, Türkiye’de de kendi yankısını bulmuş, sokaklarda, kahvehanelerde, sosyal medya platformlarında dillendirilen en temel söylemler haline gelmiştir. Sınırlar kapatılmalı, kültürel saflık korunmalı, geçmişin görkemi yeniden inşa edilmelidir. Ancak bu retorik, bir halkın geleceğini kurma idealinden çok, onu geçmişin hatalarına zincirleme arzusunu barındırmaktadır.

    Devamını oku: Kırılgan Demokrasi

Eski Gönderiler